برای این که این خودروها بتوانند به صورت کاملا مستقل عمل کنند به چندیدن دوربین، رادار و سنسور مجهزند.
هسته اصلی سیستم، یک دوربین با دو لنز است که در جلوی خودرو تعبیه شده است. این لنزها با فاصله ۲۰ سانتیمتر از یکدیگر قرار دارند و به رایانه خودرو متصلند. در واقع همین دوربین است که مانند چشم راننده عمل می‌کند: خیابان را اسکن می‌کند، موانع را تشخیص می‌دهد و در نهایت فاصله را محاسبه می‌کند.
با اطلاعات ارسالی از این دوربین رایانه مرکزی می‌تواند مانور خطرناک یک دوچرخه یا پریدن ناگهانی یک کودک به خیابان را تشخیص دهد.
چند دوربین دیگر نیز در اطراف خودرو نصب شده‌اند و کارکرد آنها اسکن بقیه جاده است. دوربین‌های دیگری نیز چراغ‌ها و تابلوهای راهنمایی را تشخیص می‌دهند.
مجموعه‌ای از رادارها نیز هر حرکتی را تا شعال ۲۰۰ متری رصد می‌کنند. به عنوان مثال رادارها می‌توانند حرکت موازی یک دوچرخه در کنار خودرو را تشخیص دهند. به این ترتیب است که خودروهای خودران حتی شب‌ها نیز قادر به تشخیص اشیا هستند.
این سیستم با یک سری از سنسورها تکمیل می‌شود. مثلا سنسورهای تشخیص باران، سرعت خودرو و وضعیت ترمزها را در هوای بارانی تنظیم می‌کنند، یا باد سنج‌ها که نمی‌گذارند خودرو در هوای طوفانی و بادها شدید از مسیر خارج شود.
- یورونیوز
نظر شما